سلام دوست من

داشتم به این فکر می کردم تا حالا تو عمرم چه قدر به یادت بودم

چه قدر  به هنگام گناه کردن از توشرمنده شدم

چه قدر هنگام  شادی ها از تو  تشکر کردم

چه قدر ناسپاس بودم و چه قدر شکرگذار

وقتی به این ها فکر می کنم   خیلی شرمنده می شوم

آخه یک  نفر که  خودشو دوست یک نفر می دونه چه قدر می تونه دوستشو ناراحت بکنه

آیا من واقعا لایق این همه محبت هستم؟

وقتی هرچی بخواهم به من می دهی و من همه ی این نعمت هارا از سرنوشت و زحمات خودم می دانم

آن گاه هنگامی که به یک مشکل برخورد کنم می گویم:

چرا خدا به داد من نمی رسه

مگر من چه گناهی کردم که با من این طوری می کنه

غافل از آن که شاید خدا این مشکل را فقط برای تلنگری  جلوی پای من گذاشته تا بتوانم دوباره به او فکر کنم

دوباره  با او مناجات بکنم

دوباره مشکلاتم رو بهش بگم

خدایا

قبول دارم این اشتباهات  از  بنده ات سر زده

می خواهم  در همه ی اوقات چه گرفتاری ها چه شادی ها به یادت باشم

همیشه

پس دوستم کمکم کم تا بتوانم به بهترین دوستم پشت نکنم

از طرف بنده کوچکت

25/8/1391